Chronić i służyć - Lyonesse

Policja Metropolitalna

W krajobraz Perły wpisany jest widok alfheimskiego policjanta, w czarnym uniformie i charakterystycznym, szpiczastym kasku. Bobby przechadza się po ulicy, obserwuje skrzyżowania, zagląda na podwórza i ciemne zaułki, od czasu do czasu zachodząc do mieszkańców, aby wywiedzieć się o tym, czego nie da się zobaczyć w trakcie patrolu.

Zwykle rewir jednego konstabla obejmuje kwadrat ulic, choć w niektórych miejscach raczej nie da się ich spotkać (Bridgebank) lub patrolują teren dwójkami. Jedynym uzbrojeniem policjanta jest solidna, ciężka pałka. Prócz tego na wyposażeniu mają alarmowe gwizdki – wystarczy jeden głośny gwizd, aby w ciągu kilku minut w okolicy zaroiło się od gliniarzy. Należy zaznaczyć, że nawet posiadanie policyjnego gwizdka jest nielegalne i podlega karze grzywny do 50 księżyców.

Do bardziej niebezpiecznych zadań stójkowi uzbrajani są w krótką broń palną. Szansa, że napotkany policjant będzie miał pistolet oscyluje w granicach 20%.

Jeśli zachodzi konieczność tłumienia manifestacji lub strajków (do czego przemysłowcy często wynajmują policjantów) konstable uzbrajani są w metrowej długości pałki szturmowe, mosiężne hełmy, stalowe tarcze i ochraniacze na golenie. Szansa na spotkanie tak wyekwipowanego funkcjonariusza jest bardzo niewielka, ale jeśli zajdzie, to z pewnością ma on w pobliżu przynajmniej kilku podobnie uzbrojonych towarzyszy.

Do miejskiej policji może wstąpić każdy obywatel, bez względu na rasę, wyznanie czy płeć. Należy przedstawić komplet dokumentów, zaświadczenie o niekaralności i pozytywną opinię przynajmniej dwóch osób cieszących się szacunkiem publicznym. Kandydat zostaje przyjęty po teście sprawnościowym i rozmowie kwalifikacyjnej. Umiejętność czytania i pisania nie jest kluczowa, lecz będzie dodatkowym atutem.

Podstawowe zarobki są dość niskie, dodatkowe pieniądze wpływają do kieszeni funkcjonariuszy za udział w zadaniach niebezpiecznych, dobre wyniki w pracy i nadobowiązkowe patrole. Jest też ciemna strona tej sytuacji – zdarza się, że obrońcy prawa pobierają nielegalnie haracze od tych, których mają za zadanie chronić- bądź ścigać. Szczególnie łatwym łupem są właściciele drobnych sklepików, dziwki, oszuści.

Wyższe szarże pobierają lepsze pobory, jeśli dotyczy ich korupcja to tylko na dużą skalę. Nierzadko oficerowie współpracują z syndykatami przestępczymi, informując swoich przestępczych mocodawców np. o planowanych nalotach na nielegalne kasyna czy burdele. Korupcja jest karana wyrzuceniem z służby z wilczym biletem. Wewnątrz MET-u istnieje Wydział Wewnętrzny, który ma rozwiązywać tego rodzaju problemy.

W zasadzie niemal w każdej dzielnicy jest komisariat. Przebywa w nim przynajmniej kilkunastu konstabli, przynajmniej dwudziestu patroluje swoje rewiry.


Alven Yard

Powstanie Yardu wiąże się z jednym z najsłynniejszych przestępców jaki kiedykolwiek stąpał po bruku Lyonesse. Mowa rzecz jasna o Rzeźniku, terroryzującym mieszkańców miasta przez wiele miesięcy. Jesień 1803 roku zapisała się w historii krwawymi literami. Nikt nie czuł się bezpieczny. Tasak Rzeźnika (najlepszej, szangijskiej produkcji) mógł dosięgnąć każdego. Jego ofiarą padali marynarze, dziewki karczemne, ale także i porządni obywatele, którzy mieli pecha zbłądzić po zmroku nad brzegi Tetery.

Rada Miasta zdecydowała się powołać specjalną komórkę wewnątrz Policji Metropolitalnej, która miałaby za zadanie schwytanie szaleńca. Siedzibą nowego oddziału stał się pałacyk z okresu Regencji, który skonfiskowano avalońskiemu przedsiębiorcy, spiskującemu przeciw królowej. Praca Yardu nie przyniosła wymiernego skutku, sukces był połowiczny. Po czterech miesiącach od rozpoczęcia śledztwa morderstwa ustały, lecz sprawcy nigdy nie schwytano. Jednak detektywi z Alven Yard rozwikłali w międzyczasie kilka poważnych kryminalnych zagadek i nikt nie myślał o ich rozwiązaniu.

Z biegiem czasu agencja powiększyła się i aktualnie zajmuje się wszystkimi poważnymi przestępstwami popełnianymi w Lyonesse. Jest wykwalifikowanym i doskonale wyposażonym ramieniem detekcji. Inspektorzy są nieźle opłacani i dobrze wyekwipowani. Pracują w cywilnych ubraniach, zwykle noszą przy sobie broń palną, kajdanki, czasem sztylet. W specjalnych okazjach uzbrajani są w broń długą i eksperymentalne koszulki z plecionego creidnallenowego drutu. Część agentów to weterani Wojny, po nich spodziewać się można najróżniejszego wyposażenia - poczynając od szpad i pałaszy, przez bojowe sztylety SASu, strzelby półautomatyczne, na karabinach maszynowych i bojowych relikwiach przemycanych z Torburga kończąc. Agencja ma dwie siedziby – jedną w Uldnesse, a drugą w Oakside.

Yard ma w swoich szeregach specjalną grupę szturmową, wzorowaną na elitarnych jednostkach z czasów Wojny. W jej skład wchodzi dwóch utalentowanych Adeptów sztuk magicznych, inżynier- golemolog i kilku naprawdę dobrych wojowników (głównie weteranów). Szturmowa Grupa Reagowania Alarmowego używana jest w ostateczności, interweniuje w skrajnych przypadkach, do walki z pospolitymi rzezimieszkami z naddatkiem wystarczają siły Policji Metropolitalnej i Alven Yardu.



l.